صبح امروز نخستین قسمت از سریال پربازیگر و پرحاشیه «هزار و یک شب» منتشر شد؛ سریالی که از همان مرحله تولید توجهات زیادی را به خود جلب کرده بود، نه فقط بهخاطر فهرست بلندبالای بازیگران شناختهشده، بلکه به دلیل اینکه یکی از معدود پروژههای مشترک ایران و ترکیه در سالهای اخیر محسوب میشود. حضور چهرههایی چون پرویز پرستویی، هدیه تهرانی، بهرام رادان، حبیب رضایی و سحر دولتشاهی در کنار عوامل ترکیهای باعث شده این مجموعه از همان قسمت نخست زیر ذرهبین مخاطبان، منتقدان و رسانهها قرار گیرد.
نکته قابل توجه درباره «هزار و یک شب» این است که سازندگان، برخلاف جریان عمده سریالسازی این سالها، به سراغ اقتباس از یک داستان کهن رفتهاند؛ رویکردی که برخی آن را «جسارت روایی» میدانند و برخی دیگر معتقدند اقتباس از متنی مشهور میتواند تیغ دولبه باشد. بااینحال انتخاب چنین منبعی باعث شده ساختار قصهگویی از همان اپیزود نخست حال و هوایی کلاسیک و افسانهای پیدا کند.
در ویدئویی که امروز منتشر شد، ایمان عبدلی بهطور مفصل به تحلیل و واکاوی قسمت اول پرداخته است. او در توضیحات خود به چند محور کلیدی اشاره میکند: نخست، تلاش سریال برای ایجاد ارزش تولید مشترک از طریق ترکیب عناصر بصری و روایی دو فرهنگ؛ دوم، نحوه ورود شخصیتها که با توجه به سنگینی نامهای بزرگ، باید هوشمندانه و بدون شلوغی روایی انجام میشد؛ و سوم، چگونگی پیوند داستان کهن با زبان و ریتم سریالسازی امروز.
به گفته عبدلی، قسمت نخست بیش از آنکه بر اوجگیری فرازهای داستانی تمرکز کند، روی بافتسازی، معرفی جهان سریال و تثبیت لحن وقت گذاشته است. او تأکید میکند همین انتخاب میتواند مقدمهای مناسب برای قسمتهای آینده باشد، بهخصوص اگر سازندگان در ادامه بتوانند پیوند میان لحن کلاسیک و تکنیکهای سریالسازی معاصر را حفظ کنند. از نگاه او، نکته مثبت قسمت اول، آغاز امیدوارکننده هارمونی بازیگران است؛ هرچند برای داوری قطعی باید چند قسمت دیگر هم پخش شود.
این تحلیل در حالی منتشر شده که فضای شبکههای اجتماعی نیز از صبح امروز پر شده از واکنشها به شروع این سریال؛ از تعریف و تمجید از حضور بازیگران شاخص گرفته تا بحث درباره کیفیت همکاری ایران و ترکیه و اینکه آیا این پروژه میتواند به استانداردهای بینالمللی نزدیک شود یا خیر.
