شامگاه پنجشنبه، ۲۹ آبان، اجرای نمایش «کازابلانکا» در تالار حافظ تهران با رخدادی غیرمنتظره و انسانی مواجه شد؛ یکی از تماشاگران در میان اجرا دچار حمله قلبی شد و گروه بازیگران و عوامل نمایش با توقف فوری اجرا، برای نجات جان او وارد عمل شدند. این تصمیم حرفهای و انسانی، نهتنها ستایش کاربران فضای مجازی را برانگیخت بلکه یادآور چهرهی متعهد و اخلاقی تئاتر ایران در لحظههای بحرانی شد.
بر اساس اطلاع روابط عمومی نمایش، در میانه اجرای نوبت شامگاهی، تماشاگر مذکور بهیکباره دچار مشکل جسمی شد و کامران تفتی و شیما محمدی – دو بازیگر نقشهای اصلی عاشقانه «ریک» و «ایلسا» – اجرا را قطع کردند تا امدادرسانی آغاز شود. به دنبال آن، با حضور سریع نیروهای درمانی و همکاری حاضران در سالن، بیمار احیا شد و حال عمومیاش رو به بهبود رفت. سپس نمایش، پس از اطمینان از وضعیت بیننده، دوباره ادامه یافت و با تشویق ممتد تماشاگران همراه شد.
«کازابلانکا» به کارگردانی شیما محمدی و تهیهکنندگی مجید طاهریانفرد، در آخرین روزهای اجرای خود قرار دارد و روایت نمایشی از یکی از ماندگارترین داستانهای عاشقانه تاریخ سینماست. این نمایش بر پایهی اثر کلاسیک هالیوود ساختهی مایکل کورتیز در سال ۱۹۴۲ شکل گرفته؛ اثری که از نمایشنامهای چاپنشده به نام «همه به کافه ریک میآیند» اقتباس شده بود و بعدها با بازی هامفری بوگارت و اینگرید برگمن به نماد سینمای عاشقانه تبدیل شد.
حادثه شامگاه اخیر، فراتر از یک اتفاق پزشکی، بار دیگر نشان داد که تئاتر زنده چگونه میتواند حتی در شرایط پیشبینیناپذیر، جلوهای از همدلی و واکنش انسانی باشد. در دنیایی که اغلب هنر را صرفاً در قالب سرگرمی میبیند، چنین لحظاتی یادآور مسئولیت اجتماعی هنرمندان و قدرت روح جمعی صحنه است؛ جایی که بازیگران، میان «نقش» و «زندگی واقعی»، تصمیم میگیرند اولویت را به جان انسان بدهند.
ناظران فرهنگی این حادثه را نمونهای از بلوغ حرفهای در تئاتر معاصر ایران دانستهاند؛ رویدادی که شاید از نظر فنی یک توقف محسوب شود، اما از نظر اخلاقی، بهمثابه اوج اجرای زنده بود؛ جایی که نمایش در خدمت انسان قرار گرفت، نه بالعکس.
