محمد جعفر قائم پناه، معاون اجرایی پزشکیان از درخواست کمک از کشورهای همسایه برای مهار آتش در الیتِ چالوس خبر داد.
کانال تلگرامی چند ثانیه در این مورد نوشت: وجود حضور دستگاه‌های مسئول، نیروهای مردمی و به‌کارگیری ۶ فروند بالگرد و هواپیما، آتش‌سوزی گسترده در ارتفاعات الیت چالوس هنوز مهار کامل نشده است. حالا معاون اجرایی رئیس‌جمهور، محمدجعفر قائم‌پناه، خبر از هماهنگی برای درخواست کمک فوری از کشورهای دوست داده؛ خبری که هرچند لازم است، اما یک پرسش جدی دارد: چرا این‌قدر دیر؟
دو هفته از شروع حادثه گذشته؛ دو هفته‌ای که برای جنگل، زمان زیادی است. وقتی پای جنگل‌هایی چندمیلیون‌ساله سرمایهٔ زیستی، تاریخی و هویتی این سرزمین در میان است، درخواست کمک باید از همان ساعات نخست به جریان می‌افتاد. نمی‌شود گذاشت آتش این‌همه پیشروی کند و بعد تازه به فکر یاری خارجی افتاد.
اما چیزی که بیشتر آزاردهنده است، توصیف اشتباه منطقه به‌عنوان «علف‌زار» است. این فقط یک خطای لفظی نیست؛ نشانه‌ای است از بی‌دقتی در درک اهمیت زیست‌بوم حادثه‌دیده. آنجا علف‌زار نیست؛ جنگل است جنگلی که اگر از نزدیک ببینید، می‌فهمید هر مترش چه ارزشی دارد و سوختن هر تکه‌اش یعنی از دست دادن بخشی از آینده.
این آتش‌سوزی بار دیگر یادآوری کرد که مدیریت بحران محیط‌زیستی به تصمیم‌گیری سریع، تجهیزات کافی و شناخت درست از ارزش منابع طبیعی نیاز دارد؛ چیزهایی که تا وقتی فقط در حرف حضور دارند، آتش هر بار زودتر از ما خواهد رسید.
منبع: برترین ها
