سیروس گرجستانی، از چهرههای محبوب و مردمی سینما و تلویزیون ایران، بازیگری بود که شادی و باور را در نقشهایش به دل مخاطب هدیه میداد. او سالها با صداقت و انرژی خاصی مقابل دوربین ایستاد و به یکی از نمادهای بازیگران صمیمی و خاکی تبدیل شد.
زندگی و آغاز مسیر هنری:
سیروس گرجستانی در سال ۱۳۲۳ در بندر انزلی چشم به جهان گشود. از همان جوانی گرایش زیادی به هنر و نمایش داشت و وارد عرصهٔ تئاتر شد. استعداد طبیعیاش در بیان و احساس باعث شد خیلی زود به تلویزیون راه پیدا کند و با ایفای نقش در مجموعههایی مثل «متهم گریخت»، «پدرخوانده»، «زن بابا» و «روزگار خوش حبیب آقا» در ذهن مردم ماندگار شود.
او در کنار تلویزیون، در سینما نیز آثار قابل توجهی دارد ازجمله فیلمهای مسافران، آدم برفی، شارلاتان، و خواستگار که هرکدام با نقشآفرینی خاصش رنگی مردمی به خود گرفتند. نحوهٔ بازی او همیشه واقعگرایانه بود؛ انگار از دل خیابانهای شهر آمده تا حکایت مردم را بازگو کند.
ویژگی شخصی و نگاه انسانی:
گرجستانی در زندگی شخصیاش همان اندازه صبور و مهربان بود که در نقشهایش. در گفتوگوهایش بارها تأکید میکرد که «افتخارم این است که مردم مرا مثل یکی از خودشان میدانند». او انسانی فروتن، شوخطبع، و عمیقاً خانوادهدوست بود. دوست داشت پس از پایان فیلمبرداریها به انزلی برگردد و در آرامش کنار دریا بنشیند — جایی که کودکیاش را آغاز کرده بود.
خاطرات و میراث هنری:
در طول بیش از چهل سال فعالیت، بیش از صد نقش ایفا کرد؛ اما هیچکدام سایهدار نبودند — هر کدام آغشته به روح مردم. شاید به همین خاطر بود که در برنامهها و مصاحبهها، همکارانش از خلوص، پشتکار و روحیهٔ مثبت او با احترام یاد میکردند. حتی نسل جدید بازیگران از او بهعنوان یکی از چهرههای تربیتکنندهٔ اخلاق حرفهای یاد میکنند.
پایان زندگی و جاودانگی در دل مردم:
سیروس گرجستانی در تیرماه ۱۳۹۹ بر اثر سکتهٔ قلبی دار فانی را بدرود گفت. خبر درگذشتش موجی از اندوه در دل مردم ایجاد کرد؛ چهرهای که همیشه لبخند بر لب داشت، با لبخند هم از دنیا رفت. یاد و خاطر او همچنان در آثارش زنده است، در لحظههایی که مردم تلویزیون را روشن میکنند و با دیدن چهرهٔ صمیمی او احساس نزدیکی و آرامش دارند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
🟠 کلام پایانی:
سیروس گرجستانی از آن دسته هنرمندانی بود که نه با شهرت، بلکه با عشق مانده است؛ عشقی که از دل مردم برخاست و برای همیشه در دل مردم ماند.
