هر روز با چهره‌های محبوب و لحظه‌های خاص همراهتیم از عکس‌های تازه تا خاطرات ماندگار، اینجا دنیای ستاره‌هاست اگه دنبال جذاب‌ترین‌ها هستی، جای درستی اومدی. در ادامه (آخرین فشن‌شوی جورجیو آرمانی در میلان برگزار شد) را باهم دنبال می کنیم.
کافه سینما: آخرین مجموعه‌ی استاد تازه درگذشته‌ی فشن، جورجیو آرمانی در میلان برگزار شد.
آخرین فشن‌شوی برند جورجیو آرمانی با طراحی استاد فقید فشن، در هفته‌ی مد میلان، نه تنها یک نمایش باشکوه، بلکه مراسم یادبودی عمیقاً تأثیرگذار و تجلیلی از میراث پنجاه ساله‌ی یک اسطوره بود. آخرین مجموعه‌ی جورجیو آرمانی برای بهار/تابستان ۲۰۲۶ که شخصاً توسط طراح فقید نظارت شده بود، دیروز در میلان ایتالیا به روی صحنه رفت. آن‌چه در ابتدا قرار بود جشن سالگرد ۵۰ سالگی این برند باشد، به یک وداع شاعرانه و موقر با مردی تبدیل شد که به او لقب “پادشاه جورجیو” داده‌اند.
محیط برگزاری فشن‌شو، حیاط گالری هنری پیناکوتکا دی بررا بود. فضایی زیبا و پرشکوه که با فانوس‌های کوچک متعدد و اجرای زنده‌ی پیانیست لودوویکو اینائودی، با ایجاد فضایی شاعرانه به آخرین نمایش یکی از مهم‌ترین طراحان دنیای مد، ادای احترام کرد. این مکان هم‌چنین میزبان نمایشگاه هم‌زمان، “جورجیو آرمانی: میلان، برای عشق،” بود که در آن ۱۲۰ شاهکار آرمانی در کنار مجموعه آثار رنسانس پیناکوتکا قرار داده شده بود و بدین وسیله جایگاه جورجیو آرمانی را در میان بزرگان خلاق ایتالیا تثبیت کرد.
نمایش دیروز جورجیو آرمانی، مجموعه‌ای از لباس زنان و مردان بود و گستره‌ی وسیعی داشت و مثل یک نامه‌ی عاشقانه عمیقاً شخصی به دو مکانی بود که دنیای آقای آرمانی را احاطه کرده بود: شهرنشینی پیچیده‌ی میلان و روح سرکش مدیترانه‌ای خلوت‌گاه جزیره‌ای او، پانتلریا. این دوگانگی در روایت رنگی و بافتی مجموعه‌ی نمایش داده شده، به زیبایی نمود پیدا کرده بود.
بخش اول، سنگ بنای زیبایی‌شناسی آرمانی را دوباره نشان داد: فشن‌شویی از کت و شلوارهایی با دوختی حرفه‌ای، سیال و ساختارشکن که در یک پالت رنگی از خاکستری‌های معدنی/ ماسه‌ای و رنگ‌های خنثی ملایم ارائه شده بود، رنگ‌هایی که یادآور زمین و سنگ و خاک بودند. سپس، رژه‌ی مانکن‌ها به سمت رنگ‌های پر جنب و جوش‌تر، اما خویشتن‌دارانه‌ی مدیترانه‌ای تغییر کرد:طیف‌های زیبایی از آبی نیمه‌شب، سبزهای شیشه‌ای و سبزهای دریایی، و بنفش‌های جذاب و هیجان‌انگیز. پارچه‌ها از جمله ابریشم‌های نازک، پنبه‌های سبک، و مخمل‌های لطیف،به لباس‌ها حرکت و لطافت می‌دادند و ظرافتی بی‌دردسر ایجاد می‌کردند که گویی آماده است تا خود را به نسیم جزیره بسپارد یا با وقار در خیابان‌های شهر میلان قدم زند.
سیلوئت‌ها، همان‌طور که انتظار می‌رفت، در نهایت ظرافت، بار دیگر استادی جورجیو آرمانی را به رخ کشیدند. کت‌هایی که سرشانه‌های نرم داشتند، شلوارهایی با برش سیال، و لباس‌های شب، زرق و برق کلاسیک و بی‌ادعای آرمانی را حفظ کرده بودند. درهم آمیختگی لباس‌های زنانه و مردانه، اغلب با راه رفتن مدل‌ها به صورت جفت به نمایش گذاشته می‌شد، نگاه آرمانی به مد مردان و زنان را بازگو کرد. این فشن‌شو، صحنه‌ی بازگشت الهام‌بخش‌های قدیمی آرمانی بود و جاودانگی دیدگاه او را تقویت کرد و زنانی را تجسم بخشید که عمل‌گرا، قدرتمند و جذاب هستند، بدون این‌که خودنمایی کنند.
لحظات پایانی نمایش به شدت احساسی بود. آخرین نمای این نمایش مد تاریخی، یک لباس به رنگ آبی نیمه‌شب بلند، که تصویری چاپی از آقای جورجیو آرمانی روی آن بود و موجی ایستاده و استادیوم‌مانند از تحسین و تشویق را برانگیخت. این رویداد که با حضور حامیان و دوستان قدیمی آقای آرمانی، از جمله ریچارد گر، گلن کلوز، و کیت بلانشت، برگزار شد، فراتر از مد بود. این آخرین تعظیم صمیمانه‌ی صنعت مد به مردی بود که ظرافت مدرن را بازتعریف کرد.
آخرین نمایش آقای جورجیو آرمانی، بیش از این‌که تخمین مدهای آینده باشد، بیشتر یک جمع‌بندی باشکوه از یک عمر کار خلاقانه بود. این نمایش شاهدی بر زیبایی‌شناسی ماندگار استاد فشن است که در آن سبکی، قدرت است و مینی‌مالیسم، یک زبان جهانی.
با پایان هفته مد میلان، حس فقدان جورجیو آرمانی همه را دربر گرفته بود بود، با این حال، نمایش نهایی این طراح برجسته ثابت کرد میراث جورجیو آرمانی صرفاً در لباس‌‌هایی که طراحی کرده نیست، بلکه در ظرافت، اصالت و وقاری است که او با خلاقیت، هنرمندی و جهان‌بینی‌اش، به دنیای مد و هنر، اضافه کرده است.
منبع: برترین ها
