مسعود پزشکیان، در اظهاراتی انتقادی نسبت به عملکرد دانشگاه پیامنور، اعلام کرد این دانشگاه از مأموریت اولیه خود در آموزش مهارتی و کاربردی فاصله گرفته و به مرکزی صرفاً برای صدور مدرک بدل شده است. او با تأکید بر ضرورت اصلاح مسیر، خواستار اجرای یک «طرح عملیاتی» برای بازگشت پیامنور به اهداف تأسیسش شد.
دانشگاه پیامنور یکی از بزرگترین دانشگاههای دولتی کشور است که با هدف گسترش آموزش عالی کمهزینه، فراگیر و انعطافپذیر تأسیس شد تا فرصت تحصیل را برای کارمندان، زنان خانهدار، ساکنان شهرهای کوچک و مناطق محروم فراهم کند؛ کسانی که توان حضور تماموقت در دانشگاههای حضوری را ندارند.
این دانشگاه با نظام آموزشی نیمهحضوری شناخته میشود؛ کلاسها کمتر برگزار شده و بخش عمده آموزش مبتنی بر خودخوانی با منابع رسمی و استاندارد است و امتحانات پایانترم بهصورت سراسری و یکپارچه برگزار میشود. گستردگی پیامنور در سراسر کشور باعث شده یکی از پراکندهترین شبکههای آموزش عالی باشد و در صدها شهر و شهرستان واحد فعال داشته باشد، اغلب تنها مرکز تحصیل برای بسیاری از مناطق محروم. شهریه پایین نسبت به دانشگاههای آزاد و غیرانتفاعی، یکی از نقاط قوت اصلی پیامنور است که مسیر کمهزینهتری را پیش پای داوطلبان قرار میدهد و آن را در میان دانشگاههای دولتی شهریهمحور متمایز کرده است. همچنین ساختار آموزشی این دانشگاه بر توانایی مطالعه و یادگیری فردی تأکید دارد و برنامهریزی آن بهگونهای است که دانشجویان مهارتهای نظم شخصی و مدیریت زمان را تقویت کنند. با این حال، منتقدان از جمله پزشکیان معتقدند که در سالهای اخیر پیامنور بیشتر به سمت صدور مدرک و دور شدن از آموزش عملی حرکت کرده و کیفیت و مأموریت اصیل آن تحتالشعاع قرار گرفته است. این نقدها در شرایطی مطرح میشود که پیامنور میتواند با حفظ مزیتهای هزینه پایین، گستردگی و انعطاف، و بازتعریف جایگاه مهارتآموزی، دوباره به نقش مهمی در تقویت ظرفیتهای علمی و مهارتی کشور برسد.
