جامعه تئاتر ایران در یکی از تلخترین روزهای خود با خبری روبهرو شد که بسیاری از هنرمندان، دانشجویان و علاقهمندان این حوزه را در شوک و اندوه فرو برد؛ «سارینا رزاق مرندی» بازیگر، دستیار و برنامهریز جوان و پرتلاش تئاتر و سینما، روز گذشته سهشنبه ۱۱ آذرماه، تنها در سن ۳۱سالگی، دارفانی را وداع گفت. هنرمندی که هرچند سن و سال چندانی نداشت، اما حضورش در صحنههای مختلف هنری، چه روی صحنه نمایش و چه پشتصحنه اجراها، بهقدری اثرگذار و پررنگ بود که نام او در میان اهالی تئاتر با احترام، استعداد و پشتکار گره خورده است.
سارینا رزاق مرندی متولد ۱۳۷۳ بود و فعالیت حرفهای خود را از سنین جوانی آغاز کرد. او در سالهای اخیر از چهرههای فعال و پرکار در عرصه تئاتر بود؛ هنرمندی که نهتنها در بازیگری میدرخشید، بلکه در نقشهای دستیار کارگردان، برنامهریز و عوامل پشتصحنه نیز به کیفیت و دقت شناخته میشد. مجموعه نمایشهایی چون «مرگ موش»، «شکلات فرنگی»، «سانتیمتر»، «ترقب» و دهها اثر دیگر بخشی از مسیر هنری او را تشکیل میدهد؛ آثاری که در هر کدام از آنها، او با تمام توان و عشق خود به هنر، روی صحنه رفت یا پشت صحنه ایستاد تا نمایشی بینقص شکل بگیرد.
او در کنار تجربههای صحنهای، در جشنوارههای مهم نیز حضور مؤثر داشت. سارینا رزاق مرندی در جشنواره تئاتر استان تهران و جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان توانست جوایزی ارزشمند در بخشهای بازیگری، کارگردانی و نمایشنامهنویسی کسب کند؛ افتخاراتی که نشان میدهد او تنها یک اجراکننده نبود، بلکه ذهنی خلاق، صاحب ایده و چندوجهی داشت. اگرچه مسیر هنری او هنوز میتوانست سالها ادامه پیدا کند، اما همین کارنامه کوتاه پر از افتخار نشان میدهد که چقدر زود و بیرحمانه از صحنه هنر ایران رفت.
در روزهای اخیر و پس از انتشار خبر درگذشت او، بسیاری از هنرمندان و اهالی تئاتر با یادداشتها، پیامها و واکنشهای احساسی خود، از شخصیت حرفهای او گفتند؛ از دقت و سختکوشیاش، از اینکه همیشه برای کمک به گروه پیشقدم بود، از اینکه صحنه نمایش را خانه دوم خود میدانست، و از اینکه در هر کاری که انجام میداد، شور و انرژی خاصی داشت. مرگ او نهتنها یک فقدان فردی، بلکه ضربهای به بدنه جوان، خلاق و آیندهساز تئاتر کشور محسوب میشود.
سارینا رزاق مرندی بدون شک یکی از هنرمندانی بود که با عشق به مردم و هنر زیست و حالا با رفتنش جای خالی بزرگی برجای گذاشته است؛ جای خالیای که تنها با یاد و مرور آثاری که آفرید، اندکی از تلخی آن کم میشود. جامعه تئاتر ایران امروز عزادار است؛ عزادار رفتن ناگهانی هنرمندی که هنوز باید بسیار دیده میشد، بسیار میآموخت و بسیار میدرخشید.
