همزمان با فرارسیدن ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)، نگاهخانه حوزه هنری امروز میزبان مراسم رونمایی از یکی از آثار شاخص هنر مذهبی معاصر ایران بود. تابلوی عظیمالجثه «وداع آخر» اثر نقاش جوان و متعهد، محمدعلی نادری، با حضور جمعی از هنرمندان و فعالان هنرهای تجسمی به نمایش درآمد؛ اثری که به گفته خالق آن، روایت لحظهای ناب و دردناک از تاریخ اسلام است.
نادری در حاشیه این برنامه توضیح داد که تابلو، با تکنیک رنگ روغن و در ابعاد ۱۰۰×۱۵۰ سانتیمتر خلق شده و صحنهای از آخرین لحظات غسل و کفن حضرت فاطمه زهرا (س) توسط حضرت علی (ع) را به تصویر میکشد؛ سکانسی حزنانگیز که کمتر در نقاشیهای مذهبی ایران به چنین جزئیاتی پرداخته شده است. او گفت ایدهی اولیه این اثر را ابتدا به صورت اتود خطی طراحی کرده و سپس با ترکیبی منحصر به فرد از فرم و رنگ، روایت تصویری خاص خود را خلق کرده است.
این اثر حاصل دو ماه و نیم تلاش مداوم بوده و نادری با بهرهگیری از نگاه شخصی و نوآوریهای ترکیببندی، توانسته فضایی آیینی و در عین حال انسانی به تابلو ببخشد. چیدمان صحنه، استفاده از نور پردهای و رنگهای خاکی-گرم، همراه با چینش شخصیتها، حس وداعی سنگین و معنوی را در کالبد اثر دمیده است.
محمدعلی نادری که متولد مرداد ۱۳۷۱ در بوشهر است، برخلاف تصور رایج درباره هنرمندان تجسمی، در رشته علوم تغذیه از دانشگاه علوم پزشکی بوشهر فارغالتحصیل شده، اما علاقه ذاتی به هنر او را از کودکی به کلاسهای نقاشی کشاند. او در ۱۴ سالگی وارد محضر آموزش علی بحرینی شد و در سالهای بعد، از ۱۳۹۸ تاکنون، شاگردی استاد حسن روحالامین را تجربه کرده و به گفته خودش، این دورهها او را در مسیر نقاشی مذهبی و تاریخی تثبیت کرده است.
نادری پیشتر نیز از سال ۱۳۹۰ همکاری با حوزه هنری بوشهر و سپس از سال ۱۳۹۶ با حوزه هنری تهران را آغاز کرده بود؛ همکاری که منجر به نمایش مجموعههایی با محوریت «شهدای انقلاب و دفاع مقدس» شد. به گفته او، حمایت مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری نقش مهمی در تولید و رونمایی «وداع آخر» داشته و این تابلو را میتوان در تداوم جریان هنر آیینی-روایی ایران معاصر ارزیابی کرد.
تابلوی «وداع آخر» علاوه بر ارزش هنری، حامل پیامی فرهنگی و عاطفی است: یادآوری صبر و فداکاری در دل حقیقتی از تاریخ اسلام که در ذهن و دل شیعیان ریشهای عمیق دارد. انتخاب زمان رونمایی در شب شهادت حضرت زهرا (س) نیز بعدی نمادین به این رویداد بخشید و اثر را به رویدادی فراتر از یک نمایشگاه صرف، تبدیل کرد.
