در روزهایی که فضای فوتبال زنان ایران بیش از همیشه زیر ذرهبین رسانههاست، زهرا خواجوی – دروازهبان ملیپوش و یکی از چهرههای شاخص لیگ – با انتقالش از ایستا به پرسپولیس، خبرساز شد.
این انتقال از همان ساعات اولیه، با موج واکنشها و حتی هجوم مجازی هواداران استقلال همراه بود؛ چرا که خواجوی پیشتر صراحتاً از علاقه شخصیاش به استقلال سخن گفته بود. با این حال، او در گفتوگویی تازه با ”ورزش سه”، رویکردی متفاوت نشان داد: پذیرش خطا و دفاع از حرفهایگری.
🟥 چرا پرسپولیس؟
به گفته خود خواجوی، پایان نیمفصل فرصتی بود تا آیندهاش را بازنگری کند. دو باشگاه پرسپولیس و سپاهان پیشنهاد جذبش را مطرح کردند، اما انتخاب نهایی برخلاف منطق مالی صرف، بر پایه دو مؤلفه انسانی و حرفهای انجام شد:
۱. ماندن در تهران برای حفظ تمرکز و ارتباط نزدیکتر با تیم ملی،
۲. بزرگی برند پرسپولیس، که به گفته او «آرزوی هر فوتبالیستی است».
جالب اینجاست که رقم قرارداد سرخها کمتر از پیشنهاد سپاهان بوده، اما تصمیم نهایی برای او جنبه مالی نداشته و صرفاً بر پایه اعتبار ورزشی و آرامش ذهنی شکل گرفته است.
🔵 بازتاب هواداران استقلال
مصاحبه صادقانه او بخش مهمتری داشت؛ جایی که خواجوی گفت از روز اعلام قراردادش، صفحه اینستاگرامش زیر حجم زیادی از کامنتهای توهینآمیز قرار گرفته:
«به خودم و خانوادهام فحاشی شده؛ البته روی من تأثیری ندارد چون رقابت استقلال–پرسپولیس همیشه این چیزها را دارد.»
اما او در ادامه جملهای کلیدی گفت که پرتکرار شد:
«مقصر این فحاشیها خودم هستم؛ نباید آنطور بیمحابا به یک تیم ابراز علاقه میکردم.»
این اعتراف کمنظیر از زبان فوتبالیستی ۲۰ ساله که از تیم ملی هم سابقه دارد، جلوهای از بلوغ حرفهای است. او باور دارد که «در فوتبال سطح بالا، هر اتفاقی ممکن است» و بازیکن باید برای شرایط غیرمنتظره آماده باشد.
🏳 دو دهه تجربه و درس بزرگ
خواجوی با نگاهی انتقادی به گذشته میگوید در دورهای که او و سایر فوتبالیستهای زن درباره علاقه شخصیشان به تیمها صحبت میکردند،
اصلاً پرسپولیس و استقلال هنوز وارد فوتبال زنان نشده بودند.
به همین خاطر، اظهار نظر آن زمان در چارچوب هواداری شخصی بود نه تصمیم حرفهای.
حالا که این دو باشگاه عظیم در فوتبال زنان فعالاند، او تأکید دارد که اظهار تمایلات رنگی دیگر نه حرفهای است و نه سودی برای پیشرفت ورزش زنان دارد.
❤️ واکنش هواداران پرسپولیس
در سوی دیگر، هواداران پرسپولیس برخلاف فضای متشنج استقلالیها، استقبال گرمی از این انتقال داشتند. کامنتهای حمایتآمیز و پیامهایی از جنس «به خانواده سرخ خوش آمدی» در صفحه او دیده میشود. خواجوی هم در پاسخ گفت:
«خوشحالم در باشگاه بزرگی هستم و تمام توانم را برای موفقیت تیم میگذارم؛ موفقیت پرسپولیس یعنی موفقیت من.»
🌟 آینده در جمع سرخها
این دروازهبان ملیپوش البته وعده پیشبینی نمیدهد؛ او صریح گفته نمیتواند چیزی را قطعی اعلام کند، جز یک اصل:
«تا آخرین نفس برای تیمی که پیراهنش را بر تن دارم میجنگم.»
با توجه به عملکردش در ایستا و حضور مستمر در اردوهای تیم ملی، انتظار میرود در ادامه فصل نقشی کلیدی در خط دفاعی پرسپولیس ایفا کند، بهویژه با توجه به کمبود گلرهای باتجربه در لیگ برتر زنان.
💬 تحلیل رسانهای
رفتار خواجوی نمونهای مطلوب برای نسل جدید فوتبالیستهاست؛ پذیرش مسئولیت شخصی به جای فرافکنی، دفاع از حرفهایگری و دعوت به آرامش اجتماعی.
او با گفتنش که «بعضیها خیلی تند میروند و من بیشتر از خودم نگران آنها هستم»، نشان داد نگاه انسانیتری نسبت به فضای رقابت دارد:
«فوتبال ارزشش را ندارد که آدم خود را آزار دهد.»
این پیام آرام و در عین حال قدرتمند، فراتر از فوتبال زنان؛ آموزهای است برای فرهنگ هواداری ایرانی.
