انتخابات ریاست جمهوری شیلی وارد مرحلهای حساس شده است؛ جایی که دو قطب کاملاً متضاد سیاسی ــ خوزه آنتونیو کاست از جناح راست افراطی و یانت خارا نماینده کمونیست مجلس از جناح چپ افراطی ــ پس از کسب بیشترین آرا در دور نخست، رسماً راهی دور دوم رقابت شدند. بر پایه گزارش سرویس انتخاباتی «سرول» (Servel)، پس از شمارش ۹۹ درصد از آرا، خارا با ۲۶٫۸ درصد و کاست با ۲۴ درصد پیشتازان انتخابات شناخته شدند، اما هیچیک نتوانستند حد نصاب ۵۰ درصد لازم برای پیروزی نهایی را کسب کنند.
دور دوم انتخابات قرار است در ۱۴ دسامبر (۲۳ آذر) برگزار شود؛ انتخاباتی که به گفته تحلیلگران، به نبردی ایدئولوژیک میان دو رویکرد کاملاً مخالف تبدیل شده است: سوسیالیسم رادیکال خارا در برابر ناسیونالیسم و مهاجرستیزی کاست. رسانههای بینالمللی کاست را با لقب «ترامپ شیلی» میشناسند؛ سیاستمداری ۵۹ ساله که در کارزار خود وعده داده کشور را پس از «چهارسال حکومت چپ میانه» بازسازی کند و با الهام از شعارهای دونالد ترامپ، امنیت مرزها و کاهش مهاجرت را محور برنامه خود قرار داده است.
بر اساس گزارش نیویورک تایمز، کاست در کمپین خود حتی از شبکه دوربینهای امنیتی، خندقها و دیوارهای بیابانی برای مقابله با ورود مهاجران استفاده کرده است؛ اقدامی که او تحت عنوان «سپر مرزی» معرفی کرده و طرفدارانش آن را گامی در جهت «احیای اقتدار ملی شیلی» دانستهاند. در یکی از گردهماییهای انتخاباتی در سانتیاگو، حامیان کاست با کلاههای قرمز MAGA (شعار کمپین ترامپ) حضور یافتند و شعار دادند: «دلیل وجود کاست، ترامپ است؛ او این جنبش را آغاز کرد.»
در مقابل، یانت خارا، سیاستمدار کمونیست ۵۱ ساله و نامزد ائتلافی متشکل از هشت حزب چپ، با تأکید بر عدالت اجتماعی و گسترش خدمات عمومی تلاش دارد شکافهای طبقاتی را کاهش دهد. او پس از پیشتازی در شمارش آرا گفت: «اجازه ندهید ترس، قلبهایتان را سخت کند.»
رئیسجمهور فعلی شیلی، گابریل بوریک نیز ضمن پذیرش نتایج، خواستار «وحدت ملی و احترام متقابل» شد و گفت: «عشق به شیلی باید بر اختلافها غلبه کند.» این انتخابات همچنین نخستین انتخابات سراسری پس از اجباری شدن رأیگیری و ثبت خودکار رأیدهندگان محسوب میشود؛ تحولی که باعث شد بیش از ۱۵٫۷ میلیون نفر از جمعیت ۱۹ میلیونی کشور واجد شرایط شرکت در رأیگیری شوند.
به نظر میرسد دور دوم در شیلی، آزمونی جدی برای تعیین مسیر آینده یکی از باثباتترین اقتصادهای آمریکای جنوبی باشد؛ انتخابی بین دو چهره که یکی خود را ناجی نظم سنتی میداند و دیگری، مدافع عدالت اجتماعی و تحول ساختاری.
