اقدام معنادار محمود کریمی علیه فردوسیپور | اجرای «حرکت نمادین غدیر» در شب دوم فاطمیه چیذر+فیلم
در دومین شب از مراسم عزاداری ایام فاطمیه در امامزاده علیاکبر چیذر، هیئت شاخص و پرمخاطب رایةالعباس(ع)، شب گذشته شاهد صحنهای با بار نمادین بود؛ عزاداران در میانهی مداحی حاج محمود کریمی اقدام به اجرای «حرکت نمادین غدیر» کردند. این لحظه، تنها یک بخش آیینی از مراسم نبود، بلکه به سرعت رنگ و بوی سیاسی – فرهنگی گرفت و به تعبیر بسیاری از کاربران، «پاسخی معنادار» به حواشی اخیر میان چهرههای ورزشی و رسانهای کشور، از جمله عادل فردوسیپور بود.
ماجرا از روزهای گذشته و انتشار واکنش فردوسیپور به رفتار خبرساز وحید شمسایی در بازیهای همبستگی اسلامی آغاز شد. حرکت شمسایی – که به نشانه ارادت مذهبی و ملی در زمین مسابقه انجام شد – با استقبال بخشی از جامعه روبهرو و سپس با انتقاد ضمنی فردوسیپور مواجه شد؛ رویدادی که بازتاب گسترده در فضای مجازی داشت و به چالشی میان مخاطبان مذهبی و طرفداران رسانهای او تبدیل شد. در همین زمینه، مداح شاخص کشور، محمود کریمی، با اجرای آیینی غدیر در شب دوم فاطمیه، به تعبیر ناظران، تلاش کرد پیام وفاداری به سنتها و باورهای دینی را از جایگاه هیئت به جامعه بازگرداند.
در مراسم چیذر، صدها نفر از عزاداران در همنوایی با نوای کریمی با بالا بردن دستان و اجرای آیین بیعت نمادین، صحنهای مشابه واقعهی تاریخی غدیر خم را بازسازی کردند. این حرکت از نظر فرهنگی حامل مفهومی چندلایه بود؛ تأکید بر پیوند غدیر و فاطمیه در تشیع، تجدید عهد با ولایت، و نیز بازسازی انسجام اجتماعی در برابر فضای منفی و مجازی پر از تقابلهای رسانهای. کاربران شبکههای اجتماعی، شب گذشته با انتشار ویدیوهای این مراسم، آن را به عنوان «واکنش کریمی» به فضای دو قطبی ورزش و دین تعبیر کردند و در کمتر از چند ساعت، هشتگ #حرکت_نمادین_غدیر به ترند ملی تبدیل شد.
چهرههای مذهبی نیز این اقدام را واکنشی فرهنگی، نه صرفاً مذهبی، دانستند. آنان معتقدند بازگشت به نمادهای ایمان و آیینهای دینی میتواند نمونهای از دیپلماسی فرهنگی داخلی برای متعادلسازی فضای عمومی ایران باشد؛ جایی که تعامل چهرههای ورزشی، رسانهای و مذهبی بیش از گذشته در سطح افکار عمومی دیده میشود.
اقدام محمود کریمی در چیذر، درواقع یادآور نقشی است که هیئتهای مذهبی طی سالهای اخیر در تحکیم هویت ملی و مذهبی بر عهده گرفتهاند. تجربهی اخیر ثابت کرد که این آیینها نه تنها پایگاه معنوی دارند، بلکه میتوانند در شکل دادن به گفتوگوی فرهنگی و پاسخ نرم به جریانهای رسانهای معاصر نیز مؤثر باشند؛ پاسخی با زبان آیین و نماد، که هم سنت را زنده نگه میدارد و هم پیام روز جامعه را منتقل میکند.